In deze tijden van lockdown gaan we allemaal op zoek naar tijdinvulling. Zelf weet ik mij prima te vermaken met onder andere werk, hardlopen, Netflix, gitaarspelen en chillen in het park, maar soms heb je toch zo’n moment dat je het even niet meer weet. In mijn geval neem ik dan vaak even een kijkje in het verleden.
Vaak komt dit simpelweg neer op het scrollen door de afbeeldingen op mijn mobieltje. Maar deze keer dacht ik eens in mijn voorzittersarchief te duiken, bestaande uit alle stukjes die ik de afgelopen jaren heb geschreven. Vandaar dat ik thuis de zwaarbeveiligde kluisdeur opende, het lichtpeertje hangend aan het plafond aanzette en het gevulde archief van 25 vierkante meter aanschouwde. Oké, ik heb tot nu toe zo’n 70 stukjes geschreven, maar als je die allemaal enkelzijdig met lettertype 100 print, krijg je zo’n ruimte prima gevuld.
Gericht ging ik op zoek naar de berichten van precies een jaar geleden. Voor iedereen die hetzelfde archief als mij bijhoudt, dit waren de stukjes genaamd ‘Driemteam’, ‘Verkleedfeestjes’ en ‘Dat ene woord’. Wat zo interessant is, is dat deze stukken alle drie grote verschillen tussen toen en nu benadrukken. In ‘Driemteam’ beloofde dat ik voortaan meer aandacht aan de wedstrijden van andere teams dan de selectie zou geven. Iets dat nu helemaal niet meer kan, omdat deze wedstrijden al lange tijd niet meer gespeeld worden. In ‘Verkleedfeestjes’ bedankte ik Sylvia, Ilse en Raymond voor hun jaarlijkse pubquiz. Kan je het je nog voor de geest halen? Precies een jaar geleden stonden we dus gezellig hutje-mutje met 50 man in de kantine te zingen, drinken en lachen. Totaal zonder het besef dat we één of twee weken later elkaar de hand niet eens meer zouden mogen schudden. Gelukkig hebben deze drie genieën hier een geweldige oplossing voor gevonden. Want ben jij al gestart met de Vriendenschaar Lockdown Quiz? Ik wel en het is zeker een aanrader!
En dan het stukje ‘Dat ene woord’. Wat was dat woord? Natuurlijk ‘corona’. Genoten we een half jaar daarvoor nog van elke teug die we binnenkregen, vanaf dat moment deden we er alles aan om het zo ver mogelijk buiten ons lichaam te houden. Uit mijn manier van schrijven maak ik nu op dat het echt ‘nieuw’ was en we nog niet wisten wat ons daadwerkelijk te wachten stond. Namelijk dat ik na precies een jaar dit stukje zou schrijven waarin ik vertel dat er een jaar zou volgen met alleen maar stukjes over ‘de hoop op betere tijden na corona’. Waarin ik gelukkig kan bevestigen dat er een vaccin is, maar we helaas nog steeds niet terug zijn naar ons oude-vertrouwde leventje.
Voor nu print ik dit stukje uit en voeg ik ook deze toe aan mijn archief. Ik heb mezelf beloofd dat ik deze over precies een jaar weer uit het archief zal trekken. Maar hopelijk dan met de gedachte: ‘Het zit er gelukkig op’.
Mike