Vrijdagavond 7 juni: <100% batterij>
De regen valt met bakken uit de hemel terwijl onze kampgangers door hun ouders worden
uitgezwaaid en vertrekken richting het Digikamp in Hengelo. Zelf sta ik klaar om met Mark de
achtervolging in te zetten. Dat ging al meteen fout aangezien de buschauffeur een zeldzame vorm
van linker-draaicirkelfobie bleek te hebben en besloot wat sightseeing door Reeuwijk Tempel te
doen. Dit beloofde meteen al een uniek kamp te worden!
Diezelfde avond was het meteen al tijd voor de spannende vrijdagavondtocht door het bos. En wat
bleek? De jongste groep, de Databeestjes, bleek in de bus door de buschauffeur besmet te zijn met
het linker-draaicirkelfobie. Want letterlijk 20 meter na vertrek wisten zij de eerste afslag (naar links)
al te missen. Gelukkig wisten zij hun fobie onderweg te overkomen en hebben zij net zoals alle
andere groepen de spannende tocht gewoon weten te voltooien.
Zaterdag 8 juni: <90% batterij>
Na een nachtje van ongeveer 5 uurtjes sta ik weer fris en fruitig op. Klaar om de orkaan aan geluid
tijdens het ontbijt in de eetzaal te trotseren. Jaarlijks blijkt dit een beproeving waar ik steeds meer
voor uit de kast moet trekken. Maar als zelfs het dragen van je broek op je hoofd niet meer genoeg
is, wat dan wel? Nou, een eigen (bloedzuivere) versie van Arcade bleek de oplossing. Gelukkig
hebben we de beelden nog: https://bit.ly/31pj7sj
Na het ontbijt maakte iedereen zich klaar voor de intensieve spellen van de dag. En met intensief
bedoel ik INTENSIEF want ik heb de rest van het kamp mijn benen niet meer gevoeld. ’s Avonds was
het eindelijk tijd voor het sluipspel waarbij de groepen met laserguns, QR-scanners en USB-sticks een
wereldberoemde bank moesten hacken. Maar al dat hacken vraagt veel van je persoonlijke batterij,
dus ik was blij dat ik deze (rond 03:00 uur) weer een paar uurtjes mocht opladen.
Zondag 9 juni: <50% batterij>
Tijd voor een nieuw bosspel: Verzamelwoede. Een naam dat we net zo goed hadden kunnen kiezen
voor het hele kamp. Nog nooit heb ik kinderen zoveel snoep zien verzamelen. Ik kreeg zelfs van
iemand de vraag of hij wat rood-wit lint mocht lenen om zijn ‘snoepterritorium’ af te bakenen. Ja
mensen, op kamp is niets belangrijkers dan snoep. Nou, misschien dit kamp wel: Pannenkoeken!
Want deze stonden ’s avonds op het menu. Hulde aan de keukenploeg die hiervoor 5 uur lang
hebben staan bakken!
Na de pannenkoeken was het tijd voor de bonte avond en mochten de groepen hun spectaculaire
acts laten zien. Uiteindelijk gingen de Hardeschrijvers dankzij hun goochelshow er met de USBeker
(en de telefoon van Jack) vandoor. De avond werd afgesloten met een gezellige disco waarbij
iedereen op de dansvloer te vinden was. Tenminste, tot het moment dat de dames van de
JPEGvogels erachter kwamen dat zij tijdens de La Bamba alleen jongens een kus mochten geven.
Binnen no-time lagen ze in bed. Net zoals ik, want aan het eind van de disco zat ik zelf ook nog maar
op 5% batterij. Snel weer aan de oplader!
Maandag 10 juni: <10% batterij>
Maandagochtend is het beslist. Het laatste spel is geweest en de Hardeschrijvers weten het kamp te
winnen! Dit wordt ‘s middags gevierd met patat en snacks waarna we helaas alweer in de bus naar
huis stappen. In Bodegraven worden we onthaald door alle ouders en gaat iedereen met een
glimlach en een lege batterij naar huis. Inclusief ikzelf. Het was weer een geweldig kamp en ik kijk nu
al uit naar het 50-jarige jubileum van volgend jaar! Hopelijk valt mijn batterij niet uit voordat ik het
eind van deze alinea . . . .
<Batterij leeg>
<Mike in slaapmodus>